Το μουσικό "Notre Dame de Paris": περιεχόμενο, βίντεο, ενδιαφέροντα γεγονότα, ιστορία

Μουσική "Notre Dame de Paris"

Τι σημαίνει για σας η μουσική "Notre Dame de Paris"; Αυτό το πιο δημοφιλές έργο έχει αφήσει λίγους ανθρώπους αδιάφορο, έχει μια εξαιρετική συναρπαστική δύναμη. Ποιο είναι το μυστικό του; Ίσως το όλο θέμα σε μια θεαματική παραγωγή, μια εκπληκτική ιστορία αγάπης και προδοσίας, που είπε ο στιχουργός Hugo; Ή μήπως είναι η εκπληκτική μουσική στην οποία είναι συνυφασμένα τα γαλλικά chanson και τα τσιγγάνικα μοτίβα; Απλά φανταστείτε, γιατί αυτό το έργο περιέχει 50 τραγούδια αφιερωμένα στο πιο φωτεινό και δυνατό συναίσθημα - αγάπη, και σχεδόν όλα αυτά έχουν γίνει πραγματικές επιτυχίες.

Σύνοψη της μουσικής "Notre Dame de Paris" και πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα για αυτό το έργο στη σελίδα μας.

Περίληψη

Στο κέντρο αυτής της θλιβερής ιστορίας είναι η νεαρή ομορφιά Esmeralda, η οποία ανατράφηκε από τον τσιγγάνικο βασιλιά Klopen, ο οποίος αντικατέστησε τον πατέρα και τη μητέρα της. Το στρατόπεδο τους προσπαθεί να φτάσει παράνομα στο Παρίσι για να βρει καταφύγιο στον Καθεδρικό Ναό, αλλά οι στρατιώτες παρατηρούν τους απρόσκλητους επισκέπτες και αμέσως τους οδηγούν μακριά. Ο ωραίος Φοίβος ​​ντα Σάτοπερ, ο οποίος είναι ο αρχηγός των βασιλικών σκοπευτών, εφιστά την προσοχή στην νεαρή Εσμεράδα. Γοητευμένος από την ομορφιά του κοριτσιού, ξεχνά τελείως τη νύφη του Fleur-de-Lys, με την οποία ασχολείται.

Ο καπετάνιος δεν είναι ο μόνος που έδωσε προσοχή στον νεαρό χορευτή. Το Quasimodo έχει επίσης τρυφερά συναισθήματα για εκείνη, η οποία έρχεται ειδικά στο πάρτι των jesters για να θαυμάσει την αγαπημένη της για άλλη μια φορά. Ο πατριός του και ο αυστηρός μέντορας Frollo απαγορεύει ακόμη και να σκεφτεί αυτό το κορίτσι και να την κοιτάξει, αλλά το κάνει λόγω της έντονης ζήλιας. Αποδεικνύεται ότι ο Αρχιδιάκης είναι επίσης ερωτευμένος με την Esmeralda, μόνο που δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει.

Ο Frolo ωριμάζει ένα πονηρό σχέδιο - να απαγάγει μια τσιγγάνα και να την κλειδώσει στον πύργο και προσπαθεί να κλέψει την κοπέλα με το Quasimodo στο σκοτάδι της νύχτας, αλλά η τσιγγάνικα σώζει τον Φοίβο εγκαίρως. Επωφελούμενοι της στιγμής, ο καπετάνιος προσκαλεί αμέσως την ομορφιά σε μια ημερομηνία.

Ένας άγνωστος μάρτυρας της απαγωγής, καθώς και η γενναία πράξη του καπετάνιου, είναι ο ποιητής Gringoire, τον οποίο ο Τσιγγάνος βασιλιάς Kloper θέλει να κρεμάσει για να σπάσει τους κανόνες του στρατοπέδου, επειδή επισκέφθηκε τη χώρα των θαυμάτων και είναι αυστηρά απαγορευμένο να το πράξει. Αλλά η Esmeralda σώζει τον Gringoire και τώρα πρέπει να τον παντρευτεί. Εδώ είναι μόνο ένας τσιγγάνος είναι ήδη ερωτευμένος με έναν άλλο, στον σωτήρα του, - Phoebe de Shatopera.

Ο αρχκιδακόν παρακολουθεί στενά την Esmeralda και τον καπετάνιο όταν πηγαίνουν σε μια ημερομηνία και, τυφλωμένος με ζήλια, επιτίθεται στον αντίπαλο. Ως αποτέλεσμα, ο Frollo τραυματίζει τη Phoebe με ένα μαχαίρι. Αυτό είναι μόνο για να πληρώσει για αυτό το έγκλημα έχει ήδη Esmeralda, επειδή είναι αυτός που κατηγορείται για την προσπάθεια να σκοτώσει τον καπετάνιο. Σε δίκη, ο τσιγγάνος προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι αθώος, αλλά η Esmeralda δεν ακούει και καταδικάζεται σε θάνατο.

Ενώ η κοπέλα βρίσκεται στη φυλακή εν αναμονή καταδίκης, η Frollo την επισκέπτεται. Ο αρχιδιανός προτείνει να σωθεί η όμορφη γυναίκα με αντάλλαγμα την αφοσίωσή της και την αγάπη της, αλλά τον αρνείται. Ακούγοντας αυτό, ο Frollo επιτέθηκε στην Esmeralda, αλλά οι Klopen και Quasimodo ήρθαν στη διάσωση εγκαίρως. Το όλο στρατόπεδο ήρθε να βοηθήσει τον αιχμάλωτο, και ακολούθησε μια μάχη μεταξύ των Τσιγγάνων και των βασιλικών στρατιωτών. Ως αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης, ο Klopen πεθαίνει και η Esmeralda συνελήφθη και ο ίδιος ο Frollo την παραδίδει στον απατεώνα. Σε απελπισία, το μοιράζεται με το Quasimodo, αναγνωρίζοντας ότι το έκανε όλα αυτά λόγω της άρνησης της ομορφιάς και με το θυμό πετάει τον ύπουλο Frollo από τον πύργο και βγαίνει στον τόπο εκτέλεσης, οπότε την τελευταία φορά αγκαλιάζει τον ήδη νεκρό Esmeralda.

Φωτογραφία:

Ενδιαφέροντα γεγονότα

• Η "Notre Dame de Paris" θεωρείται το πρώτο και σημαντικό έργο του Hugo. Και ο εκδότης του έθεσε αμέσως δύσκολες συνθήκες - το χειρόγραφο πρέπει να ολοκληρωθεί ακριβώς μετά από τέσσερις μήνες και μισό, και σχεδιάστηκε με το πνεύμα του Walter Scott. Για σύγκριση, ο Hugo εργάστηκε στο επόμενο έργο του, The Miserables, το οποίο γράφτηκε μετά το πρώτο μυθιστόρημα για δεκαεπτά χρόνια.
• Ο ίδιος ο συγγραφέας του μυθιστορήματος πίστευε ότι το έργο του είναι ιδανικό για την πλοκή κάποιας όπερας, επιπλέον, συνθέτει ακόμη και το ίδιο το λιμπρέτο.
• Μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος, οι σύγχρονοι του Hugo έγιναν και πάλι ενδιαφέρονται για τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική.
• Λόγω της απίστευτης επιτυχίας μόνο του πρώτου έτους της παράστασης, το μουσικό κομμάτι συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του Guinness Book of Records ως ο καλύτερος δίσκος.
• Όταν ο συνθέτης δημιούργησε το μουσικό, συνέθεσε το κομμάτι του Quasimodo που παρουσιάστηκε στον ρόλο αυτό, αργότερα αποφασίστηκε να το δώσει σε ένα άγνωστο Pierre Garanu (Garou).
• Πρόκειται για το πρώτο γαλλικό μουσικό όργανο που έκανε μια τέτοια ανακάλυψη στην παγκόσμια σκηνή, ιδίως στην Αμερική, συνηθισμένο στη δημοτικότητα μόνο των έργων τους. Αλλά στη χώρα του, αυτό το είδος δεν είχε ποτέ μεγάλη επιτυχία με το κοινό. Ακόμα και τα πιο δημοφιλή έργα του Andrew Lloyd Webber θεωρήθηκαν πολύ κρύα.
• Στη Γαλλία, η πρεμιέρα της παράστασης το 1998 αναμενόταν με ανυπομονησία και μέσα σε έξι μήνες όλα τα εισιτήρια είχαν αγοραστεί.
• Τον Μάιο του 1999, το μουσικό έλαβε το περίφημο Παγκόσμιο Μουσικό Βραβείο για το γαλλικό άλμπουμ με τις καλύτερες πωλήσεις. Ένα χρόνο αργότερα, η παράσταση έλαβε το δεύτερο τέτοιο βραβείο.
• Το μουσικό έμπνευση του εικονογράφου Benjamin Lacombe για να δημιουργήσει μια ολόκληρη σειρά από ζωηρές εικόνες του, οι οποίες ήταν αφιερωμένες στους κύριους χαρακτήρες. Σύντομα, αυτές οι εικόνες περιλήφθηκαν στο βιβλίο της Notre Dame de Paris.
• Μια τέτοια φωτεινή πλοκή προσέλκυσε όχι μόνο διάσημους συνθέτες αλλά και σκηνοθέτες, χάρη στις οποίες υπάρχουν περισσότερες από δώδεκα εκδόσεις οθόνης του μυθιστορήματος. Το πρώτο δημιουργήθηκε το 1905 και ήταν μια σιωπηλή ταινία μικρού μήκους. Μεταξύ των σημαντικών εκδόσεων της ταινίας πρέπει να σημειωθεί το 1982, σε σκηνοθεσία Michael Tachner. Το 1996 απελευθερώθηκε η κινούμενη ταινία "The Hunchback of Notre Dame", το οικόπεδο της οποίας τροποποιήθηκε ήδη ελαφρώς.

• Για το casting, που κρατήθηκε για τη ρωσική έκδοση του μουσικού, έφτασε ένας αριθμός ρεκόρ αιτήσεων - περίπου μιάμιση χιλιάδα, και μόνο 45 από αυτούς συμπεριλήφθηκαν στο θίασο.
• Περίπου 4.5 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για τη διοργάνωση της ρωσικής εκδοχής και 15 εκατομμύρια συλλέχθηκαν καθ 'όλη τη διάρκεια της επίδειξης στο θέατρο της Μόσχας.
• Μέχρι το 2016, ο συνολικός αριθμός θεατών που παρακολούθησαν την παράσταση σε όλο τον κόσμο ανήλθε σε περισσότερα από 15 εκατομμύρια άτομα.
• Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγγραφέας της περίφημης "Notre Dame" έγραψε επίσης ένα μουσικό σε ένα μάλλον ασυνήθιστο ρωσικό θέμα. Αυτό το έργο ονόμασε "Decembrists", ο ποιητής Ilya Reznik συμμετείχε στην ανάπτυξη του λιμπρέτου.
• Επί του παρόντος, μια σύντομη έκδοση του μουσικού Alexander Marakulin είναι σε περιοδεία στη χώρα μας. Οι ηθοποιοί του θίασου έγιναν ακόμη και κατηγορούμενοι στην ποινική υπόθεση παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων.
• Στη Νίζνι Νόβγκοροντ οργανώθηκε παρωδία μιας παράστασης με σχεδόν ταυτόσημες διακοσμήσεις.
• Δεν έγινε στη γαλλική μουσική παραγωγή και χωρίς κάποια λάθη. Έτσι, σημειώθηκε ότι αναρχία καταγράφεται στον τοίχο, αν και αρχικά είχε προβλεφθεί διαφορετική λέξη - ananke, που σημαίνει rock. Ήδη στη νέα έκδοση Mogador της απόδοσης αυτή η λέξη διορθώθηκε στο σωστό.

Δημοφιλείς αριθμοί:

Belle (ακούστε)

Dechire (ακούστε)

Vivre (ακούστε)

Le temps des cathédrales (ακούστε)

Ιστορία της δημιουργίας

Παραδόξως, αυτό το μουσικό έγινε δημοφιλές ακόμη και πριν από την πρεμιέρα του, λόγω του γεγονότος ότι κυκλοφόρησε ένας δίσκος με μερικά singles (16 τραγούδια). Οι συνθέσεις που παρουσιάστηκαν δημιούργησαν έναν πρωτοφανή φούρνο και άρχισαν γρήγορα να κερδίζουν τις καρδιές του κοινού. Η πρεμιέρα, που πραγματοποιήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1998 στο Παρίσι στο Παλάτι των Συνεδρίων, ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Ο ρόλος του κύριου χαρακτήρα που εκτελείται από τον Νώε (στο αρχείο), και στη συνέχεια Helene Segara, ο ρόλος του Quasimodo πήγε Pierre Garanu (Garou), Φοίβη - Πάτρικ Φίορι, Γκργκιόϊρ - Μπρούνο Πέλτιερ, Φρόλο - Ντάριελ Λάοβι. Ο σκηνοθέτης ήταν ο Γάλλος Gilles Mayo, ο οποίος ήταν τότε γνωστός στο κοινό για τις παραγωγές του. Γενικά, η παράσταση αποδείχθηκε λίγο ασυνήθιστη, διότι διαφέρει από την καθιερωμένη μορφή μουσικών του Andrew Lloyd Webber και του Claude-Michel Schonberg: μινιμαλιστική σκηνική σχεδίαση, σύγχρονη χορογραφία μπαλέτου, ασυνήθιστη μορφή.

Τα τραγούδια από το μουσικό άρχισαν αμέσως να οδηγούν τα διάφορα διαγράμματα, και τα πιο δημοφιλή από αυτά "Belle" και έγινε ένα πραγματικό παγκόσμιο χτύπημα. Μετά την επιτυχία του στη Γαλλία, ο μουσικός ξεκίνησε τη θριαμβευτική πορεία του σε άλλες χώρες του κόσμου.

Το 2000, ο συνθέτης δημιούργησε μια δεύτερη έκδοση του μουσικού, και αυτή η έκδοση είχε ήδη παρουσιαστεί στο Θέατρο Mogador. Αυτή η έκδοση χρησιμοποιήθηκε για ρωσικές, ισπανικές, ιταλικές, κορεατικές και άλλες εκδόσεις.

Η ρωσική πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στις 21 Μαΐου 2002 στο θέατρο Οπερέτας της Μόσχας. Η παραγωγή ξεκίνησε από τον Wayne Fawks, προσκεκλημένο από το Ηνωμένο Βασίλειο. Όταν άρχισαν να εργάζονται για το σκορ, ο Julius Kim, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη μετάφραση του λιμπρέτου, παραδέχτηκε ότι ήταν αρκετά δύσκολο να το κάνει. Επιπλέον, όχι μόνο επαγγελματίες ποιητές εμπλέκονταν σε μια τόσο επίπονη διαδικασία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγγραφέας της μετάφρασης του τραγουδιού "Belle" ήταν η Σούζαννα Τσίριουκ, κατέχει επίσης τους στίχους στα τραγούδια "Για να ζήσει", "Τραγουδήστε σε με, Esmeralda". Αλλά η μετάφραση του ενιαίου "Η αγάπη μου" έγινε καθόλου από τη μαθήτρια Daria Golubotskaya. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας η παράσταση ξετυλίχτηκε επίσης σύμφωνα με ένα ευρωπαϊκό μοντέλο: περίπου ένα μήνα πριν την πρεμιέρα το τραγούδι "Belle" ξεκίνησε στο ραδιοφωνικό σταθμό του Vyacheslav Petkun (Quasimodo), το οποίο αμέσως έγινε δημοφιλές. Στοιχεία δυτικού τύπου υπάρχουν επίσης στη χορογραφία.

Το 2011, αποφασίστηκε η διοργάνωση ενός διεθνούς θιάσου, το οποίο περιελάμβανε καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες, έκανε μια παγκόσμια περιοδεία. Κάθε φορά που συναντήθηκε από ένα ενθουσιώδες ακροατήριο και δυνατά χειροκροτήματα. Μέχρι τώρα, αυτό το μουσικό έχει γίνει με επιτυχία σε διάφορα στάδια του κόσμου. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, παρουσιάστηκε σε 15 διαφορετικές χώρες και μεταφράστηκε σε επτά γλώσσες.

"Notre Dame de Παρίσι" Θεωρείται ως ένα από τα πιο δημοφιλή και αναγνωρισμένα μιούζικαλ με το κοινό. Στην πραγματικότητα, δεν είναι καν εκπληκτικό. Αυτός συλλαμβάνει κυριολεκτικά από το πρώτο δευτερόλεπτο στην κουρτίνα, δεν αφήνει πίσω το ακροατήριο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα άλλο παρόμοιο πιο δημοφιλές και αναγνωρίσιμο έργο. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να πούμε ποιο τραγούδι, γραμμένο από τους πιο δημοφιλείς και σπουδαίους στίχους της φραγκοφωνίας, είναι το πιο όμορφο, επειδή είναι όλοι όμορφοι! Τι σημαίνει για σας η μουσική "Notre Dame de Paris"; Αυτή είναι η αγάπη, οι μνήμες των τρυφερών συναισθημάτων, η θλίψη, η εκτύπωση, η συμπόνια και ο ατελείωτος θαυμασμός για τη μαγευτική μουσική.